Maandelijkse archieven: oktober 2014

Als MKB ondernemer is het over het algemeen niet handig om breed uit te wijden over eigen politieke standpunten. Het zou immers zomaar kunnen dat je daarmee op de tenen van een potentiële klant gaat staan. Of erger nog, een groep invloedrijke personen die jou als MKB’er vanaf dat moment toch anders zullen gaan bekijken. Afijn, het hart wil ook wat en aangezien een recent artikel in de krant bij mij de bekende druppel betekende, wil ik dat toch even aan de orde stellen.

Loonbevriezing, loonsverlaging en zelfs ontslagen

MKB’ers hebben de afgelopen 5 jaren, vaak met pijn in het hart, hele onplezierige maatregelen moeten treffen ten aanzien van hun personeel. Loonbevriezing, (tijdelijke) loonsverlagingen en zelfs vele medewerkers zijn ontslagen om de kop van de onderneming boven water te kunnen houden. De ondernemers hebben er zelf een flinke schep bovenop gedaan voor wat betreft het aantal uren per week dat gedraaid moest worden. Alles voor het goede doel en alles met het idee dat het maar tijdelijk is en er uiteindelijk weer licht aan de horizon zal schijnen. ‘Na het zuur zal dan het zoet zich aandienen’, om de woorden van Balkenende en Bos na de troonrede van 2008 nog maar eens aan te halen.

Nieuwe werkkostenregeling

En wat schetst eind 2014 onze verbazing? De nieuwe werkkostenregeling zal er eens even voor zorgen dat alle kleine geneugten die een MKB’er aan zijn (inmiddels broodnodige) werknemers kan geven (zoals bijvoorbeeld een mobiele telefoon) worden beschouwd als een component van het inkomen van werknemers, ongeacht of ze daar nu hun werk mee moeten doen of niet. Waarom geldt de 24-uurs economie nu opeens niet? Daarnaast worden de bijtellingstarieven weer eens flink bijgesteld en als klap op de vuurpijl wordt zelfs de huurprijs die de ondernemer moet betalen om zijn personeel te laten parkeren, eveneens als inkomen aangemerkt.

Overheidskosten

In mijn ogen is dit te absurd voor woorden. Is er in de afgelopen jaren iets gedaan om de kosten van de overheid terug te dringen? Hoeveel personeel is er extra nodig om dit soort absurde regels uit te voeren en wat kost dat? En hoeveel loonsverhoging krijgen die duizenden ambtenaren in Den Haag ter compensatie van het inkomensverlies, omdat ook hun parkeerplaats bij hun inkomen wordt opgeteld? Wat is eigenlijk het rendement van deze deprimerende en ontmoedigende regels?

Waar is deze overheid mee bezig? Beseffen zij nu nog niet dat de economie dankzij het MKB met haar personeel en ondanks de overheid met haar personeel uit het slob zal komen? Het wordt tijd dat de diverse belangenorganisaties flink van zich laten horen en de volksvertegenwoordiging nu eindelijk eens haar werk gaat doen..

Wie kent hem niet.. Engelands eerste minister in oorlogstijd. De één vindt hem een bullebak van de eerste orde. Een ander is zo’n grote fan van hem dat hij na 70 jaar nog formeel zijn voornaam van Gerard in Winston laat veranderen (waar gebeurd door een zeer gewaardeerde relatie van ons kantoor).

“Geef mij maar een varken”

Het is echter ontegenzeggelijk zo dat Winston Churchill overliep van uitspraken die tot op de dag van vandaag nog niets aan waarheid hebben ingeboet. Zo hoorde ik onlangs één van de lijfspreuken van Churchill: “ik hou niet van honden en ik hou niet van katten. Geef mij maar een varken!”

In tegenstelling tot de meeste andere spreuken van Churchill, die over het algemeen toch weinig aan verbeelding overlaten, was dit een hersenkraker. Churchill zelf gaf vroeger de volgende toelichting: als je een hond iets vraagt, gaat hij zitten en geeft hij pootjes en een kat trekt zich over het algemeen weinig of niets aan van wat er gevraagd wordt. Een varken daarentegen zal zich nimmer anders voordoen dan dat hij is.

Weet wat je aan iemand hebt

Toen de essentie van deze spreuk goed tot mij doordrong kon ik niet anders dan Winston van harte gelijk geven. Wat is er in hemelsnaam belangrijker in de verhouding tussen mensen dan precies te weten wat je aan iemand hebt? Niet ja zeggen en nee doen. Niet je mooier voordoen dan je in werkelijkheid van plan bent om te doen. Niet een opdracht binnenhalen en vervolgens deze in de kast naast al die andere mooie opdrachten hangen om er vervolgens niets mee te doen!

Niet een potentiële opdrachtgever de indruk geven dat je zijn pand wel binnen een redelijke termijn zal verhuren, maar vervolgens alleen op de kandidaten uit willen zijn om andere opdrachtgevers, die al veel langer en harder roepen om een huurder of koper, tevreden te stellen. Of zelfs in sommige gevallen nog erger, om ze in je eigen beleggingspanden te zetten!

Wij maken ons niet altijd even populair door echt te zeggen hoe wij zaken zien en voelen. Maar we zouden doodongelukkig worden als we de schijn moeten gaan ophouden om vervolgens anders te zijn dan we zijn. Het zit gewoonweg niet in ons systeem. Wij zijn nu eenmaal liever een varken dan een hond!

Vroeger werden vaak in dorpen jonge meiden geronseld om bij welgestelde mensen in de stad als ‘dienstmeid’ te gaan werken. In die tijd is het gezegde ontstaan dat je ze beter van het land dan uit de stad kunt hebben.

Stadse en dorpse mensen

We laten even in de midden wat de mensen daar vroeger nu precies mee bedoelden. Eén ding is zeker, er zit nog steeds een duidelijk verschil tussen stadse en dorpse mensen. Dus ook tussen ondernemers in de stad en ondernemers uit dorpen in de regio.

Typisch genoeg valt dit verschil onder normale marktomstandigheden niet zo snel op. Ondernemers hebben allemaal een bedrijf te runnen en ze zullen dat voor een belangrijk deel op dezelfde manier doen. Toch valt juist nu het typische verschil tussen ondernemers uit de stad en in de regio op.

Verschil bedrijfshuisvesting stad en dorp

Onze markt is weer volop in beweging en daar bedoel ik dan met name de verhuurmarkt mee. Daar waar de verhuurmarkt van bedrijfsgebouwen ongeveer 5 jaar nagenoeg stil heeft gelegen, merken we nu dat de drempel voor ondernemers om een ander bedrijfsgebouw te huren erg laag is. Dat dit met name in de stad gebeurt is inherent aan het verschil tussen ondernemers in de stad en van het land. Ondernemers in de dorpen zijn van huis uit namelijk meer van het in eigendom hebben van hun eigen bedrijfspand.

Ook al zouden deze ondernemers misschien nu wel (graag) bereid zijn om te gaan huren, zitten ze vaak toch met hun huidige bedrijfspand dat ze in eigendom hebben. En voor het verkopen van bedrijfspanden is de markt vooralsnog nog niet rijp genoeg. Daarvoor moeten de potentiele kopers met jaarcijfers naar de banken om een financiering aan te vragen en het mag duidelijk zijn dat de banken daar in deze tijd erg kritisch tegenover staan.

De overtuiging van ondernemers uit de regio dat ‘huren geld weggooien is’, levert derhalve nu kennelijk een achterstand op in het schakelen naar een nieuwe toekomst!

Advies toekomstige bedrijfshuisvesting

De effecten in ons marktgebied zijn duidelijk. De markt in bedrijfspanden in de stad loopt weer goed door. De markt op bedrijventerreinen van dorpen in de regio is echter nog nauwelijks in beweging gekomen.  Wellicht is het raadzaam voor ondernemers in de regio om hier in de toekomst eens over na te denken en zo mogelijk het beleid ten aanzien van bedrijfshuisvesting, met name het kopen of het huren daarvan, tegen het licht te houden. Wij adviseren daar graag bij.

Naast een goede gezondheid is succes hetgeen je als mens normaliter het liefst toegewenst krijgt. Tevens is succes iets waarvan ik het nauwelijks zou kunnen omschrijven. Succes voel je pas als je het hebt. En je weet het ook zeer zeker als je het niet hebt. Je zou daar zelfs ongelukkig van kunnen worden.

Wens synoniem aan succes

Toen ik onlangs tijdens één van de vele lezingen rond Prinsjesdag, mevrouw Professor Barbara Baarsma (directeur SEO) hoorde vertellen dat onze economie gebaseerd is op de drang (innerlijke wens) van nagenoeg elk individu om het financieel of maatschappelijk net iets beter te doen dan zijn of haar buurman, bedacht ik mij dat het met goed gevolg nastreven van een wens kennelijk synoniem is aan succes!

Verschillende vormen van succes

In dit verband zou je kunnen stellen dat het overleven van de crisis zonder al te veel kleerscheuren eveneens een vorm van succes is. Sterker nog, het verkopen van een bedrijfspand met verlies om zodoende een te grote schuldpositie te saneren zou zelfs succes genoemd kunnen worden. Eén ding is duidelijk: voor succes is wel op één of andere manier actie nodig. Zonder actie (nastreven van een wens) kan er simpelweg geen goed gevolg zijn en dus ook geen succes.

Ons succes

Wij staan midden in de markt, hebben een goed netwerk met heel veel fijne ondernemers als onze kennissen. Deze ondernemers komen geleidelijk aan weer in actie en kloppen bij ons kantoor aan om advies. Dit is wat we nastreven! De vastgoedtransacties die daar uit voortvloeien zijn een gevolg van ons handelen (en nooit een doel geweest). Dat is ons succes en het voelt heerlijk.

Succes kun je afdwingen door goed over jouw eigen doelen na te denken en vervolgens de juiste actie in te zetten om dat doel succesvol na te streven. In deze hele regel zit er maar één persoon aan het roer en dat ben je zelf. De rest zijn slechts factoren waar je mee om dient te gaan.

Belang van succes

Waarom is succes belangrijk? Omdat het alle druk en stress van de afgelopen jaren doet reduceren tot een broodnodige ervaring. Omdat het jouw accu weer oplaadt. Omdat het je weer zin geeft om er een tandje bij te zetten en ook jouw klanten te laten meedelen in het succes. Oké, ik geef het toe, na gezondheid is succes het meest belangrijke ‘hormoon’ dat ondernemers kunnen hebben.

Wij genieten van dit succes en gunnen het ieder ander op zijn minst net zoveel. En waar we kunnen zullen wij er zijn om onze relaties te helpen bij het met goed gevolg nastreven van hun wensen.

Met een enorm opgelucht gevoel mogen wij constateren dat de markt voor bedrijfsmatig vastgoed uit haar crisisslaap is ontwaakt. Eind 2013 waren de signalen al wel voelbaar en begin 2014 waren het met name grote multinationals die nog snel gebruik wilden maken van het ‘huurdersmarkteffect’. MKB-ers lieten in die periode nog nauwelijks van zich horen.

Na de vakantie is dat echter rigoureus anders. MKB ondernemers hebben er zin in om het bed op te schudden en de handen aan de ploeg te slaan. Als de donder aan de gang om de zorgen van de crisis zo spoedig mogelijk te vergeten.

Transformatie van kantoorgebouwen

Nu pas wordt ook duidelijk hoe de markt omgaat met de dilemma’s waar de geleerden zich de afgelopen jaren voornamelijk mee bezig hebben gehouden. Transformatie van kantoorgebouwen en andere bedrijfsruimten, slopen, herbestemmen. En vervolgens wie dat dan moet betalen.

Wij zeggen altijd dat de markt van bedrijfshuisvesting zich ontwikkeld onder invloed van vraag. En we krijgen gelijk. Panden die we stiekem al hadden afgeschreven staan plots in de belangstelling van potentiële gebruikers. En kantoorpanden die als goudgerande kantoorvilla’s te boek stonden gaan nu voor mooie prijzen weg als woonvilla’s. De wereld op zijn kop dus.

Verhouding kantoorruimte en bedrijfsruimte

Toch blijft kantoorruimte in bedrijfspanden een zorg. Althans ‘te veel’ kantoorruimte in een te kleine bedrijfsruimte zal nog steeds als een vloek worden ervaren. Veel MKB-ers hebben immers de overhead tot een minimum teruggebracht en iedereen weet dat de kost in dit soort bedrijven nu eenmaal niet op kantoor verdiend wordt.

Schroom niet MKB-er. Zoek naar de ruimte op de gewenste locatie en doe het voorstel dat past bij jouw onderneming. Wij zullen, samen met de verhuurder, er alles aan doen om beide partijen een nieuwe start te geven.

Saris & Partners gaat inmiddels als een speer en heeft haar eerste personeelsuitbreiding al weer mogen beleven. Wij gunnen u allen nog meer dan dat.

Veel succes met deze nieuwe dageraad!

Ik weet natuurlijk niet hoe het u vergaat en in wat voor situatie u en uw onderneming zich nu bevinden, maar ik bedacht me afgelopen week dat we op één front een enorme winst hebben geboekt. De mensen waar we in de dagelijkse gang van zaken weer contact mee hebben, zijn anders of gedragen zich anders dan een aantal jaren geleden.

Geen dubbele agenda’s meer

Dat heeft me aan het denken gezet over ‘hoe’ anders. Mensen zijn voor mijn gevoel oprechter in hun denken en handelen. De dubbele agenda’s zijn er niet meer. Ondernemers zeggen waar het op staat en willen graag geholpen worden. Ze nemen ons in vertrouwen en maken het ons daardoor ook mogelijk om hen te helpen. Wij van onze kant hebben ook geen behoefte aan smoesjes (dat hebben we overigens nooit gehad). Maar nu, meer dan ooit luidt het credo: je wordt gewaardeerd om wie je bent, dus ben vooral jezelf!

Niet wat, maar wie

Typisch genoeg constateer ik om me heen dat dat zich kennelijk niet alleen in onze markt afspeelt. Als ik naar de politiek kijk, lijkt het plotseling alsof bestuurders niet meer gewaardeerd worden om WAT ze pretenderen te zijn, maar om WIE ze daadwerkelijk zijn. Oprechte uitspraken die hun eigen kwetsbaarheid tonen zijn de triggers van deze tijd. Het tijdperk van de ECHTE mensen is weer aangebroken.

Met de poten in de klei

Gelukkig blijkt dat het overgrote deel van de ondernemers in de kern ECHTE mensen zijn gebleven. De weelde van de afgelopen jaren kan best voor een laagje ‘nonchalance’ hebben gezorgd. Nu de hand weer aan de ploeg moet, zijn ze weer op en top ondernemer en staan ze weer met de ‘poten in de klei’. Heerlijk om dat weer te ervaren.

En de ‘onechte’ onder ons, ach die hebben voor even weer hun tijd gehad. En we zouden geen mensen zijn als die tijd over een jaar of 10 niet opnieuw zijn intrede doet. Mensen leren het namelijk nooit.

Geniet van deze tijd. Dit is de tijd van ECHTE ondernemers-bestuurders.

Vorig jaar heb ik een interessante verhandeling van iemand van Sogeti (softwarehouse) aangehoord die begon met de parabel van het Schaakbord. In het kort bestond de clue van de parabel uit het feit dat de uitvinder aan zijn opdrachtgever, de koning die vereeuwigd wilde worden, rijst als beloning vroeg.

De Koning lachte hem toe en vroeg hoeveel rijst hij wilde hebben. Zijn antwoord was dat hij zoveel rijst wilde hebben als er vlakjes op een schaakbord zijn, in die zin dat op het eerste vlakje een korrel ligt en vervolgens op elk volgend vlakje het voorgaande aantal korrels verdubbeld.

De Koning lachte niet meer toen hem door zijn kanselier werd voorgerekend dat het aantal rijst op deze manier ongeveer 2,5 maal de wereldwijde jaarproductie aan rijst opleverde.

De spreker gebruikte deze parabel om een parallel te trekken met de technische ontwikkeling gedurende onze beschaving. Het uitvinden van het wiel mag daarbij als de eerste korrel gerekend worden. De stoommachine, de telefoon, de computer en ga zo maar door, volgden in een steeds hoger tempo. Steeds sneller volgen nieuwe ontwikkelingen elkaar op en worden dingen mogelijk die tot voor kort als onmogelijk werden beschouwd. Waar moet dat naartoe..?

Volgens de spreker, en dat vond ik nog het meest indrukwekkende van de lezing, staan we figuurlijk gezien nog op de eerste helft van het schaakbord! De grote boost in de technologische ontwikkeling moet dus kennelijk nog komen!?

In de cloud

Terug met de voeten op de grond hebben we besloten om ons toch een beetje in de vaart der voortgang te steken door onze server in de boom te hangen en ‘in de cloud’ te gaan. Daarnaast zijn we met de telefonie over gegaan op VOIP.

Als je de leveranciers mag geloven gaat er een wereld aan mogelijkheden open en inderdaad, als je er over nadenkt is het allemaal erg vernieuwend. Toch verbaasd het mij enorm hoeveel moeite wordt gedaan om met nieuwe technieken, alles zoveel mogelijk op de oude omgeving te laten lijken. Ook heb ik nog nooit zo vaak gehoord dat iets ‘niet kan’, als sinds de oplevering van onze nieuwe systemen. Uiteraard kan er heel veel meer dan vroeger maar het keurslijf wordt daarentegen steeds strakker en de individuele mogelijkheden steeds kleiner. Als het allemaal werkt tenminste.

Ik heb me er maar bij neergelegd. Er is immers geen weg terug. Toch snak ik naar de tweede helft van het schaakbord waar ik van harte hoop dat systemen nu eens zelf zorgen dat alles goed komt, zonder dat ik het gevoel heb dat het hele systeem weliswaar draait maar dat het soms meer geluk dan wijsheid is. Een beetje van het Apple-gevoel dus uit de tijd dat Steve Jobs nog leefde.

Meteen dat ik het schrijf bedenk ik mij dat dit natuurlijk ook betekent dat we dan echter ook het einde van het schaakbord naderen. En dan? Einde verhaal? Waarschijnlijk wel. Iedere beschaving blaast zichzelf uiteindelijk op, waarom zou de onze dat niet doen?

Het wiel werd naar alle waarschijnlijkheid circa 5.500 jaar geleden uitgevonden. Als we nu op de helft zijn bereiken we het laatste vlakje dus over omstreeks 5.500 jaar. Tijd genoeg dus om nog van het leven en de vooruitgang te genieten!