In Amsterdam weten ze al heel lang hoe er met handel geld verdiend kan worden. Waar in ons Brabant de handel zich van oorsprong richtte op handel in vee, bestaat de handel in Amsterdam al sinds de tijd van de VOC uit alle mogelijke goederen, zowel roerend als onroerend.
Bedrijfsmakelaar in Amsterdam
Waar de handelaren het in Brabant vooral van een kwestie ‘slimheid’ ten opzichte van de boeren betrof, moest de handel het in Amsterdam vooral van samenwerken hebben. Handel in optima forma dus! Dat kennen ze in Amsterdam beter dan waar dan ook.
De Amsterdamse makelaardij is daar een mooi voorbeeld van. Er werd/wordt in Amsterdam géén woning verkocht zonder dat er op zijn minst door twee makelaren aan verdiend wordt. Indien een zoeker niet bereid was om een zoekopdracht aan een makelaar te geven, kwam hij domweg niet in aanmerking om überhaupt een woning te kunnen kopen. Verkopende makelaren wekken in veel gevallen de indruk dat je een serieuze partij bent, maar per slot van rekening wordt er uiteindelijk alleen tussen makelaars gedeald.
Veilingen bedrijfspanden
Op veilingen gold hetzelfde verhaal en was dit fenomeen zelfs min of meer geïnstitutionaliseerd. De veiling was niet toegankelijk voor burgers. Er kon alleen gehandeld worden door vastgoedprofessionals. Lange tijd is dit systeem geroemd als zijnde het ideale veilingsysteem terwijl het feitelijk een ondoorzichtige kartelvorming camoufleerde.
Nu, na de diepe economische crisis van de jaren 2008-2014 ruimschoots achter de rug is en de vraag naar woningen weer onverminderd groot is, zien we een heel ander verschijnsel optreden. De wijs en sociaalvaardig geworden burger begint vraagtekens te stellen bij het nut en de noodzaak van het inschakelen van de Amsterdamse makelaars. En logisch natuurlijk. Wat is immers het advies van een makelaar waard als telkens het eerste bod al hoger ligt dan zijn adviesvraagprijs? En wiens belang dient een aankoopmakelaar als de prijzen toch tussen makelaars onderling worden uitgemaakt?
Bedreiging voor de makelaardij?
In het verleden moesten de burgers zich schikken naar de grillen van de makelaars. Nu is die tijd voorbij. Een slimme burger zet zijn woning op Facebook en organiseert zijn eigen kijkdag op zaterdag of ‘s avonds, precies wanneer de meeste kopers tijd en zin hebben. De zaterdag erop melden zich 20 gegadigden aan het adres. Daarna volgt een mini inschrijving onder de geïnteresseerden en wordt de notaris ingeschakeld om de koopovereenkomst op te maken. Een kind kan de was doen. En de makelaar kan zijn faillissement aanvragen!
Is dit nu echt een bedreiging voor de makelaardij in het algemeen? Nee, natuurlijk niet! Dit is het burgerantwoord op een ziek systeem. De wal keert hier letterlijk het schip. De deskundige makelaar kan nog steeds een goede adviseur van burgers bij hun grootste aankoop van hun leven zijn. Hij moet dat echter wel op een betrouwbare een transparante manier doen met respect voor zijn opdrachtgever èn zoeker. Lang leve de Sociale Media.
Voor reacties: toin.saris@sarisenpartners.nl